Nederlands
Dat slapen belangrijk is weten we wel. Het is belangrijk voor ons lichaam omdat het in de nacht in feite een onderhoudsbeurt krijgt. Deze is nodig om te kunnen herstellen van de dag, zowel lichamelijk als mentaal. Slapen heeft een grote impact op ons immuunsysteem en het heeft invloed op ons kortetermijngeheugen. Voldoende slaap is bij kinderen van invloed op de groei, want in de nacht worden er groeihormonen aangemaakt en het kan daarnaast ook de leerfunctie beïnvloeden. Maar... wat nu als jouw kind slapen stom vindt?
Ik ben een trotse moeder van twee meiden, Vajenn (bijna 5) en Summer (6maanden). Beide meisjes zijn totaal andere slapers, gelukkig maar, want de afgelopen 4.5 jaar waren tropenjaren als het om slapen gaat.. In november 2016 werd ik voor het eerst mama van Vajenn. Zoals waarschijnlijk de meeste ouders ervoor kiezen om een pasgeboren baby dicht bij je te houden, kozen wij ervoor om Vajenn met een babynestje bij ons in bed te laten slapen. Vajenn sliep goed en we moesten haar wakker maken voor de voeding.
Toen we na een maand besloten om haar in eigen kamer te laten slapen, verliep dit prima en sliep ze zelfs zonder haar babynestje. Kort erna werd Vajenn erg verkouden. Als kersverse moeder maakte ik me druk, want ze had wel een heel lelijk hoestje. Ik besloot haar bij me te leggen en haar verkoudheid hield wel drie weken aan. In die drie weken heeft ze alle nachten in mijn armen geslapen, heel intiem, veilig en geborgen. Toen haar verkoudheid zo goed als over was, lieten we haar weer in haar eigen kamer slapen en vanaf dat moment was " het gedaan".
In die drie weken heeft ze alle nachten in mijn armen geslapen, heel intiem, veilig en geborgen.
Esther @esstherb
Vajenn was het er niet mee eens om in haar eigen bed te slapen, huilde veel en werd rustig zodra ik haar pakte. Ik moet bekennen dat ik het moederschap fantastisch vind, maar soms ook zwaar vond. Mijn partner runde nog een sportschool in de avonduren naast zijn vaste baan. In de praktijk kwam het er dus op neer dat ik er in de avonden altijd alleen voor stond. Dit laatste zorgde ervoor dat ik voor de makkelijkere weg koos en Vajenn tegen me aan hield en als ze sliep in ons bed legde om verder te slapen. Naast dat ik vond dat ze eigenlijk in haar eigen bed hoorde te slapen, genoot ik ook wel van een slapende baby in mijn armen en hoefde ik niet telkens uit bed voor een voeding of een speen in de mond te stoppen. Het bracht me dus in zekere zin ook rust, wat maakte dat ik beter sliep.
Ik moet bekennen dat ik het moederschap fantastisch vind, maar soms ook zwaar vond.
Esther @esstherb
Na verloop van tijd was ik toch wel toe aan wat me-time. Ik was van mening dat het voor ieder beter was wanneer Vajenn in haar eigen bed zou slapen, dus vol goede intentie legde ik haar weer in haar eigen kamer. Doordat Vajenn een half jaar bij ons in bed had geslapen, was zij het hier uiteraard helemaal niet mee eens.
Wederom huilde ze veel, maar inmiddels kon ze ook draaien en deed ze er alles aan om mij duidelijk te maken dat ze niet in haar eigen bed wilde zijn. Ik zat uren naast haar bed terwijl Vajenn alles bij elkaar huilde en ik hield haar hand vast. Net op het moment dat ze bijna in slaap viel, ging de voordeur open: papa was thuis. Vajenn opende haar ogen en papa was blij om na een lange dag werken zijn dochter te zien, dus pakte haar op om mee te knuffelen en nam haar dan mee naar beneden toe: "dan slaapt ze maar bij ons hoor, ik vind het belangrijk dat wij goed slapen".
Ik dacht hier anders over, maar was weer een avond voor mezelf armer en klaar met strijd voeren. Ik heb het wekenlang, misschien wel maandenlang geprobeerd, maar de avond verliep uiteindelijk altijd hetzelfde: Vajenn eindigde altijd in ons bed. Hoe klein ze ook zijn, ik ben ervan overtuigd dat ze het voelen en weten hoelang ze door moeten gaan om hun zin te krijgen. Op de dagen dat mijn moeder haar een keer op bed legde, ging ze namelijk wel slapen. Uiteraard ging dit ook niet gemakkelijk, want zodra het woord bed viel raakte Vajenn al in paniek en ook mijn moeder zat minstens een uur aan haar bed om haar hand vast te houden, maar ze gaf zich over.. en ze sliep.
Net op het moment dat ze bijna in slaap viel, ging de voordeur open: papa was thuis.
Esther @esstherb
Vajenn was vlot in alles: met 6 maanden kon ze zelfstandig zitten, met 7 maanden liep ze om de tafel en met 10 maanden liep ze los door het huis. Ik heb dan vaak gedacht dat Vajenn zich misschien wel "gevangen" voelde in haar ledikantje en toen ze eenmaal kon staan, heb ik er een peuterbed van gemaakt. Wellicht aan de vroege kant, maar voor mijn gevoel was dit nodig.
Helaas klom Vajenn altijd uit bed, dus maakte ik er weer een ledikant van. Ook toen probeerde ze haar ledikant uit te klimmen, dit vond ik zo gevaarlijk dat ik dacht.. dan maar uit een peuterbed klimmen. Na maandenlange strijd besloot ik om hiermee te stoppen, ik werd er zelf niet gezelliger van en keek enorm uit naar wat tijd voor mezelf of voor een serietje. Ik besloot om te kiezen voor mijn eigen rust en Vajenn vanaf dat moment bij ons te laten slapen tot ik er weer klaar mee was en haar in eigen haar bed wilde.
Dan begon mijn strijd weer, maar inmiddels kon ze zelf ook deuren openen en kwam ze haar kamer uit. Ik heb me machteloos gevoeld: ik heb uren naast bed gezeten, uren op de gang gezeten, ik had ondertussen van alles geprobeerd tot mijn machteloosheid het begon over te nemen. Ik draaide haar kamer maar op slot, ik dacht, ik laat haar urenlang huilen tot ze slaapt.. Ze moest het toch op een manier leren? Dit zorgde voor berichtjes van de buren, of ik wel doorhad dat mijn kind zoveel krijste.. Oké overlast bezorgen wilde ik ook niet, dus hup dat kind weer uit bed en vanaf toen heb ik de knop voor mijzelf omgezet.
Dit zorgde voor berichtjes van de buren, of ik wel doorhad dat mijn kind zoveel krijste...
Esther @esstherb
Het was duidelijk dat Vajenn onze nabijheid nodig had om goed te kunnen slapen, elke nacht kroop ze nog steeds als een baby in mij. Voelde ze mij tijdens het slapen niet meer tegen me aan, dan lag ze alweer tegen me aan. Hoe ouder ze werd, ze maakte me er gewoon wakker voor om in mijn armen te mogen liggen.. en ineens was ze alweer 4 jaar. Hoe groter ze worden, hoe minder aangenaam, maar het flitse ook weleens in me voorbij: er zijn genoeg mensen die niets liever zouden willen dan deze momenten nog te kunnen hebben met hun kinderen, dus geniet van alle kleine dingen.
Hoe ouder ze werd, ze maakte me er gewoon wakker voor om in mijn armen te mogen liggen... en ineens was ze alweer 4 jaar
Esther @esstherb
Toen ik zwanger raakte van onze tweede dochter had ik maar een doel: Vajenn moest in eigen bed slapen voor dat haar zusje geboren werd. Doordat ze de leeftijd van 4 jaar bereikt had, was het makkelijker om met haar in gesprek te gaan en dingen uit te leggen. Ik zag haar verdriet, voelde me vreselijk, maar met mijn inmiddels steeds dikkere buik had ik ruimte voor mezelf nodig. Ik ging met beloningen aan de slag en enkele nachten ging het goed, maar tot aan de bevalling sliep ze ook nog de meeste nachten bij ons in bed.
Vajenn werd het meest lieve en zorgzame zus van haar kleine zusje Summer. Summer haar naam past perfect bij haar, zij is werkelijk waar het zonnetje bij ons in huis. Na de geboorte heeft zij een paar dagen met een babynestje bij ons in bed gelegen, om daarna met haar babynestje in een wiegje op onze kamer te slapen.
Summer sliep als een roosje, maar ik was zo bang om te falen. Natuurlijk weet ik dat ik bij Vajenn naar mijn moederhart geluisterd heb, gedaan heb wat ik kon en dus niet gefaald heb, maar ik wilde niet nog een kind bij ons in bed. Ik besloot dan ook wat vragen te stellen aan een slaapcoach en kreeg een foldertje toegestuurd. Helaas was dat voor mij nog niet voldoende, ik voelde me erg onzeker en toen kort erna een omroep van een slaapcoach in opleiding voorbij kwam, heb ik aangegeven dolgraag hulp te willen. Niet zo zeer voor Summer, maar puur voor mijzelf: ik wilde het zo graag goed doen. Ik had namelijk een doel, Summer stapje voor stapje laten wennen in haar eigen kamer. We maakten een schema op, waarbij ze steeds vaker overdag in haar eigen bedje ging slapen, met als uiteindelijke doel ook de nachten.
Summer sliep als een roosje, maar ik was zo bang om te falen.
Esther @esstherb
Summer deed alles volgens boekje, zonder te mopperen sliep ze. Ze is ondertussen 6 maanden en slaapt als een roosje, weliswaar nog steeds in haar babynestje, omdat haar slaapjes anders vele malen korter zijn... en Vajenn, die is ook heel goed op weg!!
Vlak voor onze zomervakantie kreeg ik de kans om een samenwerking aan te gaan met een bedrijf wat verzwaringsdekens verkoopt. Ik kon hier geen nee op zeggen en geloof het of niet, maar Vajenn sliep direct door in haar eigen bed! Gemiddeld ging het 1x in de week "mis" en klom ze bij ons in bed, maar 1x tegenover elke nacht was echt geen probleem.
Na de vakantie kon ze zich maar moeilijk herpakken. Ik kreeg haar niet gemotiveerd met beloningen, tot ik naar de Action was geweest en met een flinke stapel cadeautjes thuis kwam. Voor elke nacht die zij wakker zou worden in eigen bed, mocht ze een cadeautje uitpakken. Als ze in de nacht wakker zou worden, mocht ze me roepen. Dan zou ik bij haar komen liggen tot ze weer sliep, maar wakker worden in haar eigen bed was het doel.
Elke avond ga ik bij Vajenn in bed liggen tot ze slaapt, er vloeien nog steeds tranen als ze moet slapen, omdat ze slapen gaan niet leuk vindt, maar wat was ze trots als ze in haar eigen bed wakker werd. Niet alleen zij, maar ook wij als ouders, opa en oma en haar tante. We lieten allen weten hoe trots we op haar waren en ze groeide, glunderde en ging ervoor.
Wat was ze trots als ze in haar eigen bed wakker werd. Niet alleen zij, maar ook wij als ouders, opa en oma en haar tante.
Esther @esstherb
Inmiddels slaapt ze sinds een kleine maand weer goed in eigen bed en zijn we sinds deze week gestopt met de cadeautjes. Als ze doordeweeks goed in eigen bed slaapt, gaan we in het weekend iets leuks doen. Dus volgende week staat een uitje naar de bioscoop op de planning en de week erop een uitstapje naar het theater. Wij hebben er vertrouwen in dat ze dit volhoudt, met in ons achterhoofd dat er altijd kans is op een "terugval". Als dat gebeurd, verzinnen we er dan wel weer iets op..
Sinds kort heb ik af en toe een uurtje voor mezelf, voordat Summer voor haar laatste voeding komt en wat is dat fijn zeg! Lieve mama's, en ook papa's, jullie staan er niet alleen voor. Doe wat goed voelt en volg je hart. Ieder kind is uniek en doet het op zijn of haar eigen manier, ook al is dit wellicht niet volgens het boekje. Er komt een moment dat ze het huis uit gaan en dat we ze moeten missen. Geniet dus van elk momentje dat ze je nodig hebben. De tijd haalt ons veel te vaak in, dus probeer soms even stil te staan en heb lief.
Liefs,
Esther
Vind Esther op Instagram
Nederlands