Nederlands
Dat slapen belangrijk is weten we wel. Het is belangrijk voor ons lichaam omdat het in de nacht in feite een onderhoudsbeurt krijgt. Deze is nodig om te kunnen herstellen van de dag, zowel lichamelijk als mentaal. Slapen heeft een grote impact op ons immuunsysteem en het heeft invloed op ons kortetermijngeheugen. Voldoende slaap is bij kinderen van invloed op de groei, want in de nacht worden er groeihormonen aangemaakt en het kan daarnaast ook de leerfunctie beïnvloeden. Maar... wat nu als jouw kind slapen stom vindt?
Ik ben een trotse moeder van twee meiden, Vajenn (bijna 5) en Summer (6maanden). Beide meisjes zijn totaal andere slapers, gelukkig maar, want de afgelopen 4.5 jaar waren tropenjaren als het om slapen gaat.. In november 2016 werd ik voor het eerst mama van Vajenn. Zoals waarschijnlijk de meeste ouders ervoor kiezen om een pasgeboren baby dicht bij je te houden, kozen wij ervoor om Vajenn met een babynestje bij ons in bed te laten slapen. Vajenn sliep goed en we moesten haar wakker maken voor de voeding.
Toen we na een maand besloten om haar in eigen kamer te laten slapen, verliep dit prima en sliep ze zelfs zonder haar babynestje. Kort erna werd Vajenn erg verkouden. Als kersverse moeder maakte ik me druk, want ze had wel een heel lelijk hoestje. Ik besloot haar bij me te leggen en haar verkoudheid hield wel drie weken aan. In die drie weken heeft ze alle nachten in mijn armen geslapen, heel intiem, veilig en geborgen. Toen haar verkoudheid zo goed als over was, lieten we haar weer in haar eigen kamer slapen en vanaf dat moment was " het gedaan".
In die drie weken heeft ze alle nachten in mijn armen geslapen, heel intiem, veilig en geborgen.
Esther @esstherb
Vajenn was het er niet mee eens om in haar eigen bed te slapen, huilde veel en werd rustig zodra ik haar pakte. Ik moet bekennen dat ik het moederschap fantastisch vind, maar soms ook zwaar vond. Mijn partner runde nog een sportschool in de avonduren naast zijn vaste baan. In de praktijk kwam het er dus op neer dat ik er in de avonden altijd alleen voor stond. Dit laatste zorgde ervoor dat ik voor de makkelijkere weg koos en Vajenn tegen me aan hield en als ze sliep in ons bed legde om verder te slapen. Naast dat ik vond dat ze eigenlijk in haar eigen bed hoorde te slapen, genoot ik ook wel van een slapende baby in mijn armen en hoefde ik niet telkens uit bed voor een voeding of een speen in de mond te stoppen. Het bracht me dus in zekere zin ook rust, wat maakte dat ik beter sliep.
Ik moet bekennen dat ik het moederschap fantastisch vind, maar soms ook zwaar vond.
Esther @esstherb
Na verloop van tijd was ik toch wel toe aan wat me-time. Ik was van mening dat het voor ieder beter was wanneer Vajenn in haar eigen bed zou slapen, dus vol goede intentie legde ik haar weer in haar eigen kamer. Doordat Vajenn een half jaar bij ons in bed had geslapen, was zij het hier uiteraard helemaal niet mee eens.
Wederom huilde ze veel, maar inmiddels kon ze ook draaien en deed ze er alles aan om mij duidelijk te maken dat ze niet in haar eigen bed wilde zijn. Ik zat uren naast haar bed terwijl Vajenn alles bij elkaar huilde en ik hield haar hand vast. Net op het moment dat ze bijna in slaap viel, ging de voordeur open: papa was thuis. Vajenn opende haar ogen en papa was blij om na een lange dag werken zijn dochter te zien, dus pakte haar op om mee te knuffelen en nam haar dan mee naar beneden toe: "dan slaapt ze maar bij ons hoor, ik vind het belangrijk dat wij goed slapen".
Ik dacht hier anders over, maar was weer een avond voor mezelf armer en klaar met strijd voeren. Ik heb het wekenlang, misschien wel maandenlang geprobeerd, maar de avond verliep uiteindelijk altijd hetzelfde: Vajenn eindigde altijd in ons bed. Hoe klein ze ook zijn, ik ben ervan overtuigd dat ze het voelen en weten hoelang ze door moeten gaan om hun zin te krijgen. Op de dagen dat mijn moeder haar een keer op bed legde, ging ze namelijk wel slapen. Uiteraard ging dit ook niet gemakkelijk, want zodra het woord bed viel raakte Vajenn al in paniek en ook mijn moeder zat minstens een uur aan haar bed om haar hand vast te houden, maar ze gaf zich over.. en ze sliep.
Net op het moment dat ze bijna in slaap viel, ging de voordeur open: papa was thuis.
Esther @esstherb
Vajenn was vlot in alles: met 6 maanden kon ze zelfstandig zitten, met 7 maanden liep ze om de tafel en met 10 maanden liep ze los door het huis. Ik heb dan vaak gedacht dat Vajenn zich misschien wel "gevangen" voelde in haar ledikantje en toen ze eenmaal kon staan, heb ik er een peuterbed van gemaakt. Wellicht aan de vroege kant, maar voor mijn gevoel was dit nodig.
Helaas klom Vajenn altijd uit bed, dus maakte ik er weer een ledikant van. Ook toen probeerde ze haar ledikant uit te klimmen, dit vond ik zo gevaarlijk dat ik dacht.. dan maar uit een peuterbed klimmen. Na maandenlange strijd besloot ik om hiermee te stoppen, ik werd er zelf niet gezelliger van en keek enorm uit naar wat tijd voor mezelf of voor een serietje. Ik besloot om te kiezen voor mijn eigen rust en Vajenn vanaf dat moment bij ons te laten slapen tot ik er weer klaar mee was en haar in eigen haar bed wilde.
Dan begon mijn strijd weer, maar inmiddels kon ze zelf ook deuren openen en kwam ze haar kamer uit. Ik heb me machteloos gevoeld: ik heb uren naast bed gezeten, uren op de gang gezeten, ik had ondertussen van alles geprobeerd tot mijn machteloosheid het begon over te nemen. Ik draaide haar kamer maar op slot, ik dacht, ik laat haar urenlang huilen tot ze slaapt.. Ze moest het toch op een manier leren? Dit zorgde voor berichtjes van de buren, of ik wel doorhad dat mijn kind zoveel krijste.. Oké overlast bezorgen wilde ik ook niet, dus hup dat kind weer uit bed en vanaf toen heb ik de knop voor mijzelf omgezet.
Dit zorgde voor berichtjes van de buren, of ik wel doorhad dat mijn kind zoveel krijste...
Esther @esstherb
Het was duidelijk dat Vajenn onze nabijheid nodig had om goed te kunnen slapen, elke nacht kroop ze nog steeds als een baby in mij. Voelde ze mij tijdens het slapen niet meer tegen me aan, dan lag ze alweer tegen me aan. Hoe ouder ze werd, ze maakte me er gewoon wakker voor om in mijn armen te mogen liggen.. en ineens was ze alweer 4 jaar. Hoe groter ze worden, hoe minder aangenaam, maar het flitse ook weleens in me voorbij: er zijn genoeg mensen die niets liever zouden willen dan deze momenten nog te kunnen hebben met hun kinderen, dus geniet van alle kleine dingen.
Hoe ouder ze werd, ze maakte me er gewoon wakker voor om in mijn armen te mogen liggen... en ineens was ze alweer 4 jaar
Esther @esstherb
Toen ik zwanger raakte van onze tweede dochter had ik maar een doel: Vajenn moest in eigen bed slapen voor dat haar zusje geboren werd. Doordat ze de leeftijd van 4 jaar bereikt had, was het makkelijker om met haar in gesprek te gaan en dingen uit te leggen. Ik zag haar verdriet, voelde me vreselijk, maar met mijn inmiddels steeds dikkere buik had ik ruimte voor mezelf nodig. Ik ging met beloningen aan de slag en enkele nachten ging het goed, maar tot aan de bevalling sliep ze ook nog de meeste nachten bij ons in bed.
Vajenn werd het meest lieve en zorgzame zus van haar kleine zusje Summer. Summer haar naam past perfect bij haar, zij is werkelijk waar het zonnetje bij ons in huis. Na de geboorte heeft zij een paar dagen met een babynestje bij ons in bed gelegen, om daarna met haar babynestje in een wiegje op onze kamer te slapen.
Summer sliep als een roosje, maar ik was zo bang om te falen. Natuurlijk weet ik dat ik bij Vajenn naar mijn moederhart geluisterd heb, gedaan heb wat ik kon en dus niet gefaald heb, maar ik wilde niet nog een kind bij ons in bed. Ik besloot dan ook wat vragen te stellen aan een slaapcoach en kreeg een foldertje toegestuurd. Helaas was dat voor mij nog niet voldoende, ik voelde me erg onzeker en toen kort erna een omroep van een slaapcoach in opleiding voorbij kwam, heb ik aangegeven dolgraag hulp te willen. Niet zo zeer voor Summer, maar puur voor mijzelf: ik wilde het zo graag goed doen. Ik had namelijk een doel, Summer stapje voor stapje laten wennen in haar eigen kamer. We maakten een schema op, waarbij ze steeds vaker overdag in haar eigen bedje ging slapen, met als uiteindelijke doel ook de nachten.
Summer sliep als een roosje, maar ik was zo bang om te falen.
Esther @esstherb
Summer deed alles volgens boekje, zonder te mopperen sliep ze. Ze is ondertussen 6 maanden en slaapt als een roosje, weliswaar nog steeds in haar babynestje, omdat haar slaapjes anders vele malen korter zijn... en Vajenn, die is ook heel goed op weg!!
Vlak voor onze zomervakantie kreeg ik de kans om een samenwerking aan te gaan met een bedrijf wat verzwaringsdekens verkoopt. Ik kon hier geen nee op zeggen en geloof het of niet, maar Vajenn sliep direct door in haar eigen bed! Gemiddeld ging het 1x in de week "mis" en klom ze bij ons in bed, maar 1x tegenover elke nacht was echt geen probleem.
Na de vakantie kon ze zich maar moeilijk herpakken. Ik kreeg haar niet gemotiveerd met beloningen, tot ik naar de Action was geweest en met een flinke stapel cadeautjes thuis kwam. Voor elke nacht die zij wakker zou worden in eigen bed, mocht ze een cadeautje uitpakken. Als ze in de nacht wakker zou worden, mocht ze me roepen. Dan zou ik bij haar komen liggen tot ze weer sliep, maar wakker worden in haar eigen bed was het doel.
Elke avond ga ik bij Vajenn in bed liggen tot ze slaapt, er vloeien nog steeds tranen als ze moet slapen, omdat ze slapen gaan niet leuk vindt, maar wat was ze trots als ze in haar eigen bed wakker werd. Niet alleen zij, maar ook wij als ouders, opa en oma en haar tante. We lieten allen weten hoe trots we op haar waren en ze groeide, glunderde en ging ervoor.
Wat was ze trots als ze in haar eigen bed wakker werd. Niet alleen zij, maar ook wij als ouders, opa en oma en haar tante.
Esther @esstherb
Inmiddels slaapt ze sinds een kleine maand weer goed in eigen bed en zijn we sinds deze week gestopt met de cadeautjes. Als ze doordeweeks goed in eigen bed slaapt, gaan we in het weekend iets leuks doen. Dus volgende week staat een uitje naar de bioscoop op de planning en de week erop een uitstapje naar het theater. Wij hebben er vertrouwen in dat ze dit volhoudt, met in ons achterhoofd dat er altijd kans is op een "terugval". Als dat gebeurd, verzinnen we er dan wel weer iets op..
Sinds kort heb ik af en toe een uurtje voor mezelf, voordat Summer voor haar laatste voeding komt en wat is dat fijn zeg! Lieve mama's, en ook papa's, jullie staan er niet alleen voor. Doe wat goed voelt en volg je hart. Ieder kind is uniek en doet het op zijn of haar eigen manier, ook al is dit wellicht niet volgens het boekje. Er komt een moment dat ze het huis uit gaan en dat we ze moeten missen. Geniet dus van elk momentje dat ze je nodig hebben. De tijd haalt ons veel te vaak in, dus probeer soms even stil te staan en heb lief.
Liefs,
Esther
Vind Esther op Instagram
Mommy bags, ik hou ervan! Ik heb dan ook een kast vol in allerlei kleuren, soorten en maten. Ik zal jullie in deze blog vertellen waarom ik zo gek ben op dit soort tassen.
Groot voordeel is dat de mommy bags zo lekker ruim zijn. Ik kan echt alles in de tas kwijt. Mijn essentials: een agenda, portemonnee, luieretui, eten voor Summer, reserve kleding en nog zoveel meer.
Ik neem me iedere keer weer voor om ze niet meer te gebruiken als boodschappentas, maar wanneer ik in de supermarkt sta en bedenk dat ik die thuis vergeten ben, moet mijn mommy bag hier toch weer aan geloven.
Inmiddels kan ik je uit ervaring vertellen dat je heel wat in de tas kwijt kunt. De kwaliteit is erg goed en de tas is super stevig (geschikt voor vele boodschappen ;-)).
Kwaliteit is voor mij erg belangrijk, daar betaal je immers voor. Deze mommy bag is absoluut zijn geld waard!
De kwaliteit is erg goed en de tas is super stevig (geschikt voor vele boodschappen ;-))
Esther @esstherb
Ik heb veel mommy bags van verschillende merken, maar door één ding springt die van WildWood er absoluut bovenuit. De tas heeft namelijk aan de zijkanten linten waarmee je deze dicht kunt knopen. Hoe handig is dat? Zo vallen mijn boodschappen toch minder snel uit de tas en voelt het veiliger om spullen in te vervoeren. Mega pluspunt!
Als laatste hou ik van bloemetjes. Dit maakt dat de WildWood mommy bag met stipt op één mijn nieuwe lievelingstas is. De complimenten die ik er nu al over ontvang, bevestigen dat deze hippe tas niet alleen bij mij in de smaak valt!
De complimenten die ik er nu al over ontvang, bevestigen dat deze tas niet alleen bij mij in de smaak valt!
Esther @esstherb
Vind Esther op Instagram
Wat schrijft ze mooi en heeft ze niet het leven waar we van dromen? Gewoon reizen omdat het haar passie is?
Esther deelt haar leven op haar instagram account: @esstherb en je kunt haar reizen ook terug vinden op www.ourtraveldiary.nl. Wij genieten met haar mee en vinden het heerlijk om haar mooie, maar ook eerlijke verhalen te volgen.
Mijn naam is Esther, 34 jaar oud. Werkzaam als lerares in het VSO (voortgezet speciaal onderwijs) waar ik lesgeef aan leerlingen uit leerjaar 3 en 4 voor drie dagen in de week. De overige dagen ben ik thuis bij de meisjes, want ik ben mama van twee prachtige dochters (Vajenn 4jaar en Summer 6 maanden). In mijn vrije tijd hou ik van fotograferen, ik koester mooie momenten en probeer deze zoveel mogelijk vast te leggen en deze deel ik op mijn Instagram account @esstherb.
Mijn liefde voor reizen zat er al vroeg in.
Esther @esstherb
Verder heb ik er een hekel aan om naar (onze eigen) sportschool te gaan, maar als ik er eenmaal ben vind ik het heerlijk om te crossfitten. Geef me wat meer uren in een dag en dan heb ik wat meer tijd om te sporten ;).
Mijn allergrootste passie is reizen. Ik voel dan een enorme vrijheid en kom dan helemaal tot rust. Ik wil graag zoveel mogelijk van de wereld zien, maar Dubai heeft mijn hart verovert. Hier komen wij dan ook graag terug en ik blog graag over reizen in dubai op www.ourtraveldiary.nl
Mijn liefde voor reizen zat er al vroeg in. Vroeger gingen wij elke zomer 3 weken naar de camping in Zuid Frankrijk, vaak bleef ik een weekje langer bij een vriendinnetje zodat ik extra veel plezier kon maken. Doordat mijn vader veel in buitenland aan het werk was, was het extra fijn om met het hele gezin op vakantie te gaan in de zomer. Hier heb ik dan ook veel mooie jeugdherinneringen aan. Ik hoop nu zelf mijn kinderen zoveel mogelijk fijne jeugdherinneringen mee te geven.
Als ik mij als persoon zou mogen omschrijven, omschrijf ik mijzelf als sociaal, liefdevol en zorgzaam. Ik ben wel echt een gezinsmens geworden sinds ik moeder ben, ik leef voor mijn gezin, zij zijn echt mijn alles. Ik ben dan ook het meest trots op mijn gezin!
Mijn fijnste plekje is dan ook het strand (zon, zee en strand). Het geluid van de zee maakt me rustig en gelukkig. Ik ben wel echt gemaakt voor de zomer, onze dochter heet niet voor niets Summer. In Nederland zie je mij dus niet zo vaak op het strand, ik hou van zand tussen mijn voeten maar niet op koude dagen. Op koude dagen kun je ons dan ook vooral thuis vinden, maar wanneer het weer het toelaat vind ik de Bergse Heide een fijn plekje dichtbij huis om toch even weg te zijn
Binnenkort deelt Esther met jou en ons een deel van haar leven op ons WildWood blog.
Vind Esther op Instagram
Wanneer we opstaan zien we een vroege herfstzon een goudgele gloed over onze tuin verspreiden. Het is tijd... de appels en peren mogen geplukt worden. De kinderen hebben er al zo vaak om gevraagd. Tussendoor heb ik wat peren en appels voor ze geplukt zodat ze zelf konden proeven en ervaren dat het fruit nog niet rijp was, maar vandaag is het zover.
Met onze bolderkar vol plukmanden, de houten ladder en een visnet dat dient als perenplukker, vertrekken we richting moestuin.
Daar laat ik de kinderen zien dat de appels die je vastpakt en makkelijk van de takjes kunt draaien rijp zijn en dat de appels die nog niet meegeven nog even mogen blijven hangen. Rustig beginnen we met plukken, maar al snel denken de kinderen daar anders over. Olivia begint aan de bomen te schudden en rondom ons regent het appels en peren. Jasmijne begint te schaterlachen en Rose Marijne vangt vallende appels en peren op in haar jurkje.... zo kan het ook! Dat ik daar zelf niet aan gedacht heb. De kinderen hebben de tijd van hun leven, schudden, rapen en plukken waar het een lieve lust is en daarna vertrekken we richting keuken voor het bakken van een overheerlijke appel crumble.
"Het is tijd... de appels en peren mogen geplukt worden"
Floor @mfloorabella_
De kinderen zetten zelf aardewerk kommen neer. Halen boter uit vetvrije papiertjes en beginnen met hun handjes de boter zacht te kneden. Ik hoef al bijna niks meer uit te leggen. Door de kinderen zelf te laten kneden, kliederen en experimenteren, ervaren ze hoe je met iets simpels als verse roomboter, bloem van de molen, suiker, kaneel en appeltjes iets heel lekkers kunt maken. Soms kost het een paar keer zuchten, wanneer de keuken in een witte oase veranderd is, wanneer er een pak meel op de grond valt, maar meestal hebben we dolle pret. Lekker loslaten en leren door proberen, met vallen en opstaan. Alleen de houtoven... die is voor mama.
1 kilo moesappeltjes
2 theelepels kaneel
50 gram rietsuiker
8 bitterkoekjes
5 eetlepels amaretto
250 gram zelfrijzend bakmeel
150 gram basterd suiker
200 gram roomboter
250 milliliter slagroomijs of hangop
Pluk de moesappeltjes in een boomgaard of spring op je fiets naar de appelboer voor een flinke mand vol appels. Schil de moesappels en snijd ze in blokjes. Verdeel de appels over de bodem van een ovenschaal. Strooi er een theelepel kaneel en wat rietsuiker overheen. Verkruimel de bitterkoekjes en schep ze door het appelmengsel heen. Sprenkel als laatste de amaretto over de appeltjes.
Verwarm de oven voor op 175 °C.
Maak een kruimeldeeg van zelfrijzend bakmeel, basterd suiker en roomboter.
Verkruimel het deeg over de appeltjes. Schuif de schaal in de oven en bak de crumble in 45 minuten goudbruin en knapperig.
Vind Floor op Instagram
Heel eerlijk? Die fotografie op de Instagram pagina van Floor maken ons zo gelukkig. Het rauwe en het echt, het perfecte, maar wel met die pure randjes. Wij zouden wel heel graag een dag, of nog liever een week bij Floor willen logeren en dan samen met haar en haar kinderen op pad.
Floor fotografeert en styled voor verschillende lifestyle magazines. Daarnaast is ze ook nog juf op een Jenaplan school in haar omgeving. Kijk ook eens op haar instagram: @ane.moontje . Daar wordt je geïnspireerd door haar buiten- en knutsel avonturen.
Mijn naam is Floor van Dinteren, ik woon samen met Maurice in een klein huisje in het bos, samen met onze 'bloemenmeisjes' Rose Marijne (5 jaar) Olivia (3 jaar) en Jasmijne (1 jaar).
en onze kippen Saartje, Doortje en Tante Moortje. Ik heb mijn eigen bedrijf Floorabella, waarmee ik zorg voor eetbeleving en eetverbeelding op locatie. Ik fotografeer, style en schrijf voor verschillende tijdschriften en uitgeverijen en sta hiervoor vaak samen met mijn kindjes in de keuken en achter mijn camera. Daarnaast ben ik ook nog juf op een hele leuke Jenaplan school in een dorpje in de buurt. Mijn instragram account waar ik het lekkers uit de keuken van Floorabella post is: @floorabella_ en het account waar ik mijn buiten-, kook- en knutsel-avonturen met mijn kinderen deel om andere moeders te inspireren is: @ane.moontje.
Ik probeer altijd het beste te halen uit de kleine dingen van het leven, waardoor ik de meeste dagen als echte cadeautjes beschouw.
Floor @floorabella
Ik was laatst aan het babbelen met mijn kinesiste en zij omschreef me met het woord 'authentiek'. Je zou mij het beste kunnen omschrijven als levensgenieter. Ik probeer altijd het beste te halen uit de kleine dingen van het leven, waardoor ik de meeste dagen als echte cadeautjes beschouw. Ik kan enorm genieten van koken, lekker eten met vrienden en familie en een goed glas wijn. Het liefst met een mooie oude Jazzplaat of wat Franse chansons op de achtergrond. We proberen met ons busje en onze tent zo vaak mogelijk als lukt 'en route' te gaan naar Frankrijk, om ons onder te dompelen in het Franse leven. Verder word ik iedere dag gelukkig wanneer ik de gordijnen opendoe in de ochtend en het bos in kijk. Wat is dat fijn, om met je gezin op te mogen groeien zo dicht bij de natuur.
Als kind woonde ik al dicht bij het bos, bouwde ik hutten, maakte ik vlotten om op het beekje te varen, mocht ik experimenteren in de keuken waar het een lieve lust was en waren er enorm veel doeken aanwezig waarmee we de mooiste hutten konden bouwen wanneer het de hele dag pijpenstelen regenden. Er stond altijd klassieke muziek aan en in de vakanties trokken we met onze kleine retro caravan richting la douce France om 6 weken lang lekker te camperen in de buitenlucht.
Ik ben eigenlijk trots op heel veel mensen.
Floor @floorabella_
Ik ben eigenlijk trots op heel veel mensen. Ik ben trots op ons gezin en de meisjes wanneer ze vol trots en stralend iets komen laten zien. Ik ben trots op een vriendin die staande bleef terwijl haar dochtertje ontzettend ziek was. Ik ben trots op de mensen die van de kleine dingen in het leven een feestje kunnen maken. Ik ben trots wanneer de eerste frambozen aan de struiken verschijnen en de pompoenen de bedden sieren. En eigenlijk ben ik ook wel een beetje trots op mezelf (en alle ander moeders met mij)... dat ik toch maar even drie prachtige dochters op de wereld heb gezet.
Ik ben vaak te vinden in het bos achter onze tuin. De kinderen hebben daar een kabouterhuisje waar ze lekker kunnen spelen. Er staat een glazen kasje waar we in het vroege voor jaar en late najaar al kunnen genieten van koekjes en taart in de zon. Ik heb een stuk grond gecultiveerd waar we een enorme moestuin hebben gemaakt en de kippen (en kinderen) scharrelen er vrolijk rond. Zo genieten wij van de natuur en de seizoenen het hele jaar door.
Binnenkort deelt Floor met jou en ons een deel van haar leven op ons WildWood blog.
Vind Floor op Instagram
Wij genieten van de herfst. Boswandelingen, warme choco, nog meer boswandelingen en nog veel meer warme choco. Maar wat ook elk jaar op de planning staat, is het kiezen van een reisbestemming voor de zomer. Koen, mijn man, die houdt van de hitte. Ik daarentegen ben al aan het puffen bij 25 graden. Je begrijpt, een vakantiebestemming kiezen is niet makkelijk. Vorig jaar kwam er dan ook nog eens een baby bij en zagen we het niet zitten om ver te rijden met drie kinderen op de achterbank. (Goed voor mij wel, het uiterste zwoele zuiden werd zo een no-go ;-)) We gingen opzoek naar charmante stadjes, water, mooie natuur en rust en kwamen zo uit bij de westkust van Frankrijk.
"Ik daarentegen ben al aan het puffen bij 25 graden"
Yora @mevrouwdebelder
Er liggen daar enkele pareltjes van eilanden. Wij kozen, na enkel lof gehoord te hebben, voor Ile de Ré. En echt waar, het is er wondermooi. Als je de brug (die brug vonden onze kinderen al een attractie op zich) van het vaste land naar het eiland oversteekt lijkt het wel of je in een ander land bent terechtgekomen. Wij houden van kamperen, ja ook met een baby, en verbleven een week op de Huttopia camping Hautes Sauvage. Een rustige natuurcamping, zonder zwembad, met onze tent op 20 meter van het strand. De zee zong ons elke avond in slaap. (Of de regen, die deed dat ook wel enkele avonden.) Want eerlijk is eerlijk, ik mag dan niet van te hoge temperaturen houden, het weer was er niet super.
Gelukkig maakte de omgeving heel veel goed. We werden betoverd door de witte huisjes met hun kleurrijke bloemen aan de gevels. Door de gezellige stadjes en hun lekkere ijsjes. Door het rustieke strand en blauwe zee. Ile de Ré is een wandel – en fietsparadijs. In elk stadje zijn verschillende fietsverhuurwinkeltjes maar wij deden veel te voet.
De camping was heerlijk rustig. Er was niets te horen… of misschien enkel Toulouse dan, blijkbaar was juist die week het moment om twee tandjes door te krijgen. De eerste nacht sliep ik amper, ik lag op wacht om meteen mijn borst in haar mond te proppen zodat ze niet de hele camping zou wakker huilen. Maar toen de dichtste buurman de dag nadien vertelde dat ze sliepen met oordopjes en dus niets gehoord hadden, was ik al wat geruster. De camping was ideaal voor onze kindjes. Dicht bij het strand, een speeltuin en rustig straatjes waardoor zodat ze veilig met hun nieuwe vriendjes konden spelen. Er was elke dag wel een activiteit. De kinderen konden surfen, je kon uitleg krijgen bij de prachtige sterrenhemel boven de camping, en er was een goochelshow.
Elke dag trokken we er op uit. We lieten de regen ons niet tegenhouden. We bezochten de grootste vuurtoren van het eiland, gingen windsurfers bewonderen, zwommen in de zee en kuierden elke dag wel op een ander marktje. Je kan er trouwens super lekkere verse vis vinden! Wij kochten er oesters, die zijn er super vers en super goedkoop. Odilon weigerde, Mathilda probeerde en gaf over, ik slurpte en kokhalsde, enkel Koen kreeg hem doorgeslikt. Geen succes dus maar wel hard gelachen! TIP. Neem zeker een visnetje mee (of koop er daar eentje) en ga zelf opzoek naar verschillende schaaldieren. Ideale activiteit voor de kindjes!
Kortom. Ile de Ré, gij waart zo schoon. Wij komen terug.
Vind Yora op Instagram
Die ogen! Vooral die van Toulouse, daar waren wij eigenlijk als eerste verliefd op.
Yora heeft journalistiek gestudeerd en is nu thuis met haar kinderen. Yora is verliefd op haar kinderen, maar heeft ook van die dagen dat je ineens borstvoeding geeft op de vloer tussen het was goed. We stellen je graag aan haar voor.
Ik ben Yora (31), acht jaar getrouwd met Koen en samen hebben we vier kindjes: Billie*, Mathilda (7), Odilon (4) en Toulouse (1). Ik studeerde jounalistiek maar blijf nu thuis bij onze kindjes. Ik ben terug te vinden op Instagram als @mevrouwdebelder
Cliché, maar ik ben trots op ons gezin.
Yora @mevrouwdebelder
Ik was laatst aan het babbelen met mijn kinesiste en zij omschreef me met het woord 'authentiek'. Ik vond het woord zelf eerst wat oubollig klinken maar eigenlijk is dat wel een mooie omschrijving. Ik probeer trouw te blijven aan mezelf, no matter what, met mijn hart op de tong
De geboorte van mijn jongste zus. Ik was twaalf en vond zo een klein babietje geweldig.
Ik probeer trouw te blijven aan mezelf, no matter what, met mijn hart op de tong.
Yora @mevrouwdebelder
Cliché. Ik ben trots op ons gezin. Ik ben trots op mijn man. Trots op ons. Trots op hoe we geëvolueerd zijn van achttienjarige dolverliefde pubers naar dertigjarige dolverliefde ouders. Dat liep niet altijd even vlot maar het bleef/blijft wel altijd lopen.
Het strand te Mariakerke in Oostende (daar gingen we vroeger elke zomer op vakantie met mijn ouders en drie zussen. Buiten zee en strand valt er niet veel te beleven, maar zo heb ik het graag). Mijn man, Koen, leerde me het Kravaalbos in Mazenzele kennen. We konden er al enkele keren hertjes spotten met de kindjes.
Binnenkort deelt Yora met jou en ons een deel van haar leven op ons WildWood blog.
Vind Yora op Instagram
Inmiddels ben ik alweer “10 jaar” mama en in die 10 jaar heb ik als moeder veel onbedoelde adviezen gekregen. Gelukkig ben ik in die jaren een stuk zelfverzekerder geworden als het gaat om mijn visie voor mijn dochters. Ook weet ik steeds beter wat mijn stem is. Ik vind het belangrijk dat je tijdens je zoektocht als mama fouten mag maken en dat de reis net zo belangrijk is als de bestemming.
Mijn eigen moeder vond het vooral altijd heel belangrijk dat ik voor mezelf ging zorgen. Onafhankelijk en met een feministische inslag. Dat stuk opvoeding zit diep in me en geef ik ook weer door aan mijn eigen dochters. Wat ik ook van haar en mijn oma meekreeg is dat je fouten mag maken. En dat het juist heel goed is als je af en toe valt en weer opstaat en dat je elke dag kunt leren. Dat vallen is absoluut niet leuk, maar het leert wel je eigen stem vinden. Iets wat we als nieuwbakken mama soms kwijt kunnen zijn.
Weet je nog hoe leuk het was om hutten te bouwen in het bos?
Ester
Waar ik ook van overtuigd ben, is dat je, zeker als kind, leren het beste doet in de natuur en met je fantasie. Weet jij nog hoe leuk het was om hutten te bouwen in het bos? Dat je deed of niemand die plek kon ontdekken en dat je er schatten begroef? Hoe minder spullen om je heen hoe vindingrijker je werd.
Met WildWood wil ik voor jou als moeder een plek creëren waar je ziet dat niet alles perfect gaat. Dat er heel veel moeders zijn zoals jij. En voor jouw kindje wil ik de mooiste producten ontwikkelen die mee kunnen op avontuur!
Liefs, Ester, moeder van twee eigenwijze meiden.
Nederlands